Wat gaat de tijd snel!!

Hoi allemaal,

Bedankt voor de berichtjes, nu weer even een update uit Nepal. De tijd gaat hier zo vreselijk snel, maar volgens mij is dat ook een goed teken!

Afgelopen weekend ben ik met Amy (amerikaanse), Myrthe en Judith (NL huisgenoten in Nepal) naar Nagarkot geweest. Vrijdag vrij genomen en vertrokken met de bus. Het is ongeveer 35 km hier vandaan. Vanaf Nagarkot kun je als het goed weer is tijdens de sunrise de Mount Everest zien. Helaas is het hier de afgelopen dagen niet zo mooi weer, je merkt dat we hier in het regenseizoen zijn. Zaterdag zijn we om 5 uur opgestaan, maar toen we voor het raam stonden zagen we niets, alleen maar wolken... Helaas dit werd niets. Ondanks dat we de mount everest niet hebben gezien was het heel erg leuk. Erg gezellig met die andere meiden en lekker om even uit het drukke Kathmandu te zijn. Het is soms ongelofelijk hoe goedkoop hier is. We hadden een gedeelde kamer (met Amy) voor 400 ruppies pp met mooi uitzicht over vallei en met heerlijk pizza diner, twee flessen wijn, pancake met banana als breakfast, bustrip en taxi heen en weer waren we totaal ongeveer 1700 ruppies kwijt wat omgerekend 17 euro is!

Zondag wederom in het weeshuis aan de slag gegaan. Zaterdag kwam de 'carpet and curtain men´ het tapijt leggen en de gordijnen opmeten. Ook dit ging weer echt op zijn Nepalees, duurde erg lang en in Nederland zouden we ons geld terug vragen voor de manier waarop ze het leggen.. Maar voor Nepalese begrippen was het perfect! Vanavond gaan de kinderen voor het eerst in hun nieuwe kamer slapen! Ze zijn er zo blij mee en ze proberen het op hun manier echt schoon te houden. We proberen ze te leren dat ze netjes moeten eten en hun voeten moeten schoonmaken voordat ze in de kamer gaan. Je merkt echt dat de kinderen aan je wennen en beter luisteren. Myrthe, Judith en ik hadden in het totaal een flink budget om spullen aan te schaffen voor het weeshuis. Gister zijn we met Sugandha gaan shoppen. We hebben echt heel veel gekocht, zoals:
- materiaal om voor alle kinderen nieuwe kussenslopen en bedslopen te maken
- stof voor gordijnen
-Drie kasten: 1 voor de schoenen en 2 voor de kleine kinderen, zoals ze allemaal hun eigen ast deel hebben. (Dan hoeven ze hun spullen niet meer onder hun matras te stoppen)
- Lage tafels waar de kinderen hun huiswerk aan kunnen maken.
- Nieuwe matrassen voor alle kinderen
- Nieuwe slippers/crocs voor alle kinderen
- Schoolspullen zoals;: 25 schriften, 40 potloden, 50 gummen, grote puntenslijper, kleurpotloden, markers, etui's voor alle kinderen, linialen en ongetwijfeld vergeet ik nog iets..
- Vier plastic stoelen
- Whiteboard, waar we hun dagschema op willen maken. Er is nu totaal geen structuur in het weeshuis..
- Sport spullen zoals: tafeltennis spullen, badminton rackets, football, voleyball, pionnen, schaakbord, cross word (spel met woorden maken) en nog een typisch Nepalees sport spel.

Zo fijn om te shoppen en te bedenken dat het een keer niet voor jezelf is. Wat de dag helemaal goed maakte waren de blije gezichtjes van de kinderen. Ze waren zooo blij met hun nieuwe spullen! Daarna hebben we echt een geweldige spel middag gehad. Met de kinderen gevoetbalt en volleybal gespeeld. Ook mooi om te zien was dat het de buurt bij elkaar brengt. De buren kwamen ook mee spelen, dat was erg leuk. Het was zo leuk en gezellig dat we de tijd beetje vergeten waren. Daarom snel een taxi terug naar huis gepakt en alsnog waren we een half uur te laat voor het eten.. De taxi rit maakt de dag compleet, een Nepalese chauffeur die speciaal voor ons oude klassieke westerse nummer opzetten. Gelukkig konden we nog aanschuiven voor het diner.

Vandaag hebben we de oorsponkelijke kamer van de kleine kinderen leeg gemaakt, wat was dat vies! De kamers zijn zo smerig, echt niet te geloven dat 8 kleine kinderen, de weeshuis moeder en tientallen insecten een aantal jaar met z'n alle geleefd hebben in een ruimte van vier bij vier meter (!!) Fijn dat de kinderen nu boven een schone en mooie kamer hebben! We hebben alles ingespoten met anti insectspray, hopelijk doet dit zijn werk... Deze kamer word nu de dinningroom. Er is al een grote tafel besteld en tien nieuwe stoelen. Dan kunnen de kinderen eindelijk met z'n alle in 1 ruimte eten, in plaats van met z'n alle op hun eigen bed. Samen met Debrah (nieuwe vrijwilliger en nieuwe huisgenoot. Origineel Amerikaanse vrouw van 51 die nu sinds 2 jaar in India leeft. Zij blijft in Nepal voor 8 weken) verf gekocht. Wat een happening is dat. Zie maar eens uit te leggen aan zeer gebrekkig Engels sprekende Nepalese jongens uit te leggen wat voor verf je wilt en welke kleur. Daarna was de elektriciteit weer eens uitgevallen. Dit gebeurd enkele malen per dag evenals het water trouwens. We hebben 2 uur in de paint shop gewacht tot de elektriciteit terug was en ze onze verf konden mengen. Ongelofelijk hoe je dan gewend raakt aan het land, in NL was ik al 10 keer weg gelopen. Hier ga je op een stoelzitten en besluit je maar te wachten onder het genot van wat koekjes.

Maandag avond hadden we een momo party in ons gastgezin. Momo's is een typische Nepalees gerecht. Deegpakktjes gevuld met vlees of groente. We hadden gevraagd of onze gastmoeder ons dit een keer kon leren. Het werd een avond waar ook de andere familielden (nichtjes en tante) bij betrokken weren. Samen hebben we aan een grote tafel momo´s gemaakt en lekker gegeten. Na het eten begon onze gastmoeder liedjes te zingen en te trommelen. Van de nichtjes hebben we een Nepalese dans geleerd. Geweldige avond gehad!

Vandaag hebben we onze kurta's opgehaald, typische Nepalese kleding. Ben benieuwd hoe het mij staat, het ziet er in ieder geval keurig genaaid uit!

Vrijdag ga ik samen met Debrah naar Chitwan. Vrijdag om 6 uur 's ochtends vertrekken en zondag weer terug. Chitwan is een groot Nationaal Park van Nepal waar we hopelijk veel wilde dieren gaan zien en op een olifant gaan rijden.

Volgende week dinsdag vertrek ik naar Tibet. Als het goed is is nu alles geregedl en weet ik voor 95 procent zeker dat ik ga. Ik weet het nog steeds niet zeker omdat ik nog geen definitief antwoord heb over het visum. Ik moest mijn visum ergens regelen midden in de stad. Ik had aan iemand van VSN gevraagd hoe ik daar moest komen, hij vertelde mij dat dit alleen niet te doen was. Hij bood mij aan samen te gaan. Ik bood aan een taxi te betalen, maar hij vond het handiger als we op mijn bike gingen. In het begon vond ik het een beetje eng, maar later vond ik het echt super leuk om 2 uur rond te worden gereden in het centrum van Katmandu zonder dat je ook maar enig idee hebt waar je bent! Door het Nepalse verkeer wat zo chaotisch is, maar tegelijker tijd geweldig is om mee te maken. Bij de travel agency bleek dat de directeur getrouwd was met een Nederlandse, dus handig want zij kon mij meer vertellen over de trip en helpen met het invullen van alle papieren, want ja de Chinezen willen echt alles van je weten!! Leuk was ook om te horen dat er nog een NL stel mee gaat met de trip naar Tibet.

Dit was het weer even voor nu, ik hoop tussen chitwan en tibet weer een update te kunnen geven!!

Liefs xxx